راهنمای بازیهای ایران

نیاز عمومی و همگانی به فعالیت هایی که ریشه در خواست ها و تمایلات افراد دارد، گستره بازی های قومی و محلی را پیش روی ما می گشاید. این بازی ها نشانه هایی از حیات فرهنگی جامعه هستند و گستردگی و تنوع آنها نشاندهنده ژرفا و غنای فرهنگی جامعه تلقی می شود. تغییر در شیوه های زندگی، گسترش شهرنشینی و پیدایش فن آوری های نوین بسیاری از بازی های سنتی را منسوخ کرده یا به حاشیه رانده است. انگیزه نویسندگان از گردآوری این کتاب علاوه بر حفظ و نگهداری سنت های گذشته، فراهم سازی شرایط لازم برای لذت بردن از بازی های آزاد و خودانگیخته در فرهنگ ایرانی است. در این کتاب که به همت ثریا قزل ایاغ با همکاری شهلا افتخاری و زیر نظر عباس حُرّی تدوین شده است، دسته بندی انواع بازی های ایرانی در سه گروه ورزشی، نمایشی و بازی – سرگرمی گنجانده شده است. پس از مقدمه جامع مولف، شیوه های تعیین نوبت در بازیها و شیوه های یادگیری و پس از آن شرح بازی ها و سرگرمی ها به تفکیک استان ها آورده شده است. حاصل این پژوهش که در سال ۱۳۶۸ آغاز گردید، گردآوری ۱۸۴۵ بازی و سرگرمی با شرح فعالیت و فهرست اسامی ۶۶۱ بازی و سرگرمی بدون شرح است. این اثر در سال ۱۳۷۵ توسط دفتر پژوهشهای فرهنگی با همکاری کمیسیون ملی یونسکو در ایران منتشر شده است.